Αλκουίνος

(Alcuin, 735 – 804 μ.Χ.). Άγγλος φιλόσοφος, ελληνιστής και θεολόγος. Υπήρξε δάσκαλος του Καρλομάγνου και ανέπτυξε κοντά του πλουσιότατη εκπαιδευτική και μορφωτική δραστηριότητα. Θερμός φίλος των ελληνικών γραμμάτων, συνέβαλε αποφασιστικά στη διάδοσή τους στους Φράγκους και ίδρυσε μικρή Ακαδημία όπου δίδαξε ρητορική και φιλοσοφία. Έγραψε πολλά θεολογικά, αστρονομικά και επιστημονικά συγγράμματα τα οποία εκδόθηκαν στο Παρίσι (1617). Υπήρξε ένας από τους θεμελιωτές της πνευματικής αναγέννησης του 9ου αι. Ο Α. θεωρούσε τις ελεύθερες τέχνες, τις οποίες χώριζε σε επτά κλάδους, ως τους επτά στύλους πάνω στους οποίους στηρίζεται η θεολογία, επιστήμη την οποία πρέπει να υπηρετούν όλες οι άλλες τέχνες. Στη φιλοσοφία του Α. υπάρχουν έντονα στοιχεία της θεωρίας περί ψυχής του Πλάτωνα και του Αυγουστίνου. Πολέμησε εξάλλου τις διάφορες αιρέσεις και καταδίκασε τον βίαιο προσηλυτισμό των Αγγλοσαξόνων.